افزایش تحمل پذیری خطا و قابلیت اطمینان در شبکه سنسوری بیسیم

پروپوزال افزایش تحمل پذیری خطا و قابلیت اطمینان در شبکه WSN

Providing a convenient way toward clustering fault tolerance in wireless sensor networks

پروپوزال افزایش تحمل پذیری خطا و قابلیت اطمینان در شبکه حسگر بیسیم با استفاده از روش خوشه بندی مناسب را آماده کردیم که در ادامه به توضیحات مختصری از روش پیشنهادی ارائه شده در آن می پردازیم.

روش پیشنهادی استفاده در پروپوزال افزایش تحمل پذیری خطا و قابلیت اطمینان در شبکه WSN:

هدف ما در این پروپوزال، بهینه سازی پروتکل ARPEES جهت افزایش قابلیت اطمینان بالاتر و تحمل پذیری در برابر خرابی ها یا خطا می باشد. در حالیکه، نقاط قوت پروتکل ARPEES (مسیر بهینه، انرژی کارآمد و توازن بار) است.

پروتکل پیشنهادی ما در حالت کلی از دو فاز تشکیل شده که فاز اول همانند پروتکل ARPEES استاندارد می باشد. مرحله فاز اول، نحوه شکل گیری خوشه در شبکه و چگونکی انتخاب سرخوشه در شبکه است و فاز دوم، چگونگی ایجاد مسیر و نحوه ارسال داده های جمع آوری شده از گره سرخوشه به سمت گره پایه می باشد.

در این مرحله جهت انتقال قابل اطمینان داده ها از سمت گره سرخوشه، به سمت گره پایه، گره سرخوشه در هنگام انتخاب گره رله، یک گره دیگر را به عنوان پشتیبان انتخاب می کند که در صورت خرابی گره رله، گره پشتیبان فرایند انتقال داده را انجام می دهد. نحوه مسیریابی و انتقال داده در پروتکل پیشنهادی در مرحله دوم از این پروتکل با جزئیات در داخل فرم پروپوزال تشریح می شود.

توضیحات بیشتر از روش پیشنهادی پروپوزال افزایش تحمل پذیری خطا و قابلیت اطمینان در شبکه WSN در ادامه مطلب.

فاز اول در روش پیشنهادی:

همانند پروتکل ARPEES گره ها پس از توزیع در ناحیه مورد نظر به حالت خواب می روند که در واقع برخی از عناصر گره ها که جهت ارسال یا دریافت به آن نیز ندارند را خاموش می کنند. زمانیکه در قسمتی از شبکه یک رویدادی رخ دهد، گره های نزدیک به آن رویداد آن را حس می کنند. اگر مقدار حس شده از مقدار از پیش تعیین شده (آستاته) بیشتر باشند، خودشان را به حالت فعال سویچ کرده و الگوریتم شکل گیری خوشه را اجرا می کنند و گره ای با بیشترین مقدار تابع به عنوان سرخوشه انتخاب می گردد.

گره سرخوشه شناسه (ID) همه گره های فعال شده در ناحیه رخداد را ذخیره می کند و یک زمانبند TDMA را به همه گره ها ارسال می کند. گره در بازه زمانی تخصیص داده شده، داده های خود را به گره سرخوشه ارسال می کند. گره سرخوشه داده ها را از گره های عضو خوشه جمع آوری کرده و آن را جهت ارسال به سمت ایستگاه پایه (Sink) آماده می کند.

توضیحات بیشتر و کامل تر در پروپوزال ارائه می گردد.