مقاله افزایش تحمل پذیری خطای گره ها در شبکه سنسوری بیسیم مبتنی بر خوشه بندی به روش فازی

مقاله افزایش تحمل پذیری خطای گره ها در شبکه سنسوری بیسیم مبتنی بر خوشه بندی به روش فازی

چکیده:

شبکه های سنسوری بیسیم یا حسگر بی سیم که برای نظارت و کنترل یک محیط خاص مورد استفاده قرار می گیرند، از تعداد زیادی گره حسگر ارزان قیمت تشکیل شده اند که به صورت متراکم در یک محیط پراکنده می شوند. یکی از عمده ترین چالش ها در این شبکه ها، محدودیت مصرف انرژی است که مستقیما طول عمر شبکه حسگر را تحت تاثیر قرار می دهد. خوشه بندی به عنوان یکی از روش های شناخته شده ای است که به طور گسترده برای رفع این چالش مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله تمرکز ما برروی افزایش تحمل پذیری خطای گره ها در شبکه سنسوری بیسیم مبتنی بر خوشه می باشد و ما ضمن بررسی روش های استفاده شده تاکنون علاوه بر سنجش و بهبود خوشه بندی، الگوریتمی پیشنهاد می کنیم که با استفاده از روش فازی توانسته است نتایج بهتری را نسبت به سایر روش ها در افزایش تحمل پذیری خطا به دست آورد.

 توضیحات بیشتر و دریافت اصل مقاله در ادامه مطلب …

مقدمه:

شبکه های حسگر بیسیم در طیف وسیعی از زمینه های نظارت و مراقبت، سلامت الکترونیک، زمینه های نظامی و امنیتی، پایش محیط و رویداد های خاص مورد استفاده قرار می گیرند. یک شبکه حسگر بیسیم از تعداد زیادی گره حسگر (حسگر به وسیله ای است که وجود شی، رویداد یه وضعیت یا مقدار یک کمیت فزیکی را تشخیص داده و به سیگنال الکترونیکی تبدیل می کند) تشکیل شده است که در یک محیط به طور و بدن اتصال وزیکی پخش شده و از طریق امواج و سیگنال با یکدیگر در ارتباط و به جمع آوری اطلاعات از محیط می پردازد.

.

علاوه بر محدودیت انرژی، ایجاد خرابی در گره های حسگر و شکست در ارتباطات شبکه از مهم ترین چالش های شبکه های حسگر بیسیم محسوب می شود. به طور کلی یک شبکه سنسوری خوب با از کار افتادن گره های حسگر، به سرعت خود را با شرایط جدید وفق داده و به کار خود ادامه میدهد و در نتیجه تحمل پذیری خطا عبارت است از توانایی فعال نگه داشتن شبکه حسگر بدون هیچ وقفه ای بدلیل خرابی گره های حسگر می باشد.