زمانبندی وظایف گوناگون در رایانش ابری با روش های مختلف (مقاله مروری)

زمانبندی وظایف گوناگون در رایانش ابری (Cloud Computing)

در این بخش یک مقاله مروری با عنوان زمانبندی وظایف گوناگون در رایانش ابری با روش های مختلف را آماده کرده ایم که بر اساس سه مقاله معتبر مرجع از انتشارات الزویر (Elsevier) و سایت ساینس دایرکت (Science Direct) تنظیم شده و با فرمت word به زبان فارسی ارائه شده است. در ادامه به چکیده و مقاله ای از این مقاله مروری رایانش ابری پرداخته و مقاله های مرجع آن نیز معرفی و برای دانلود قرار داده شده است.

چکیده مقاله

محاسبات ابری یک دیدگاه جدید برای محاسبات توزیع شده و پردازش موازی (parallel processing) در مقیاس بزرگ است. این محاسبات را به عنوان یک سرویس نرم افزاری برای پرداخت به ازای استفاده فراهم می کند. کارایی و بهره ‌وری خدمات محاسبات ابری همیشه بستگی به کارایی وظایف ارسال شده کاربران به سیستم ابر دارد. زمانبندی وظایف کاربران نقش بسیار مهمی را در بهبود کارایی سرویس های ابر دارد. زمانبندی وظایف یکی از انواع اصلی زمانبندی های انجام شده است. این مقاله یک مطالعه دقیق از روش های مختلف زمانبندی وظایف گوناگون موجود را ارائه می کند. تجزیه و تحلیل مختصری از پارامترهای مختلف زمانبندی در این روش ها مورد بحث قرار گرفته است.

مقدمه مقاله

با پیشرفت های روز افزودن صورت گرفته در بخش فناوری اطلاعات (IT)، نیاز به انجام کارهای محاسباتی در هر جا و هر زمانی به وجود آمده است. همینطور نیاز به این امر می باشد که افراد قادر باشند تا کار های محاسباتی سنگین خود را بدون در اختیار داشتن سخت افزارها و نرم افزار های گران قیمت بوسیله خدماتی انجام دهند. رایانش ابری (Cloud Computing) آخرین پاسخ فناوری اطلاعات (IT) به این نیاز ها بوده است. موسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) رایانش ابری یا محاسبات ابری را به این شکل زیر تعریف می کند:

رایانش ابری (cloud computing) مدلی برای فراهم ساختن دسترسی آسان براساس تقاضای کاربر بوسیله شبکه به مجموعه ای از منابع رایانشی قابل تغییر و همچنین قابل پیکربندی همچون شبکه ها، سرورها، فضای ذخیره سازی، برنامه های کاربردی و سرویس ها که این دسترسی بتواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع یا نیاز به دخالت مستقیم، عامل فراهم کننده سرویس به سرعت فراهم شده یا آزاد شود. با توجه به تعریف مطرح شده، پنج ویژگی ضروری، شامل اشتراک منبع مجازی رایانش، دستیابی به شبکه گسترده، قابلیت انعطاف سریع، سرویس درخواستی، خدمات اندازه گیری شده را برای ابر در نظر گرفته است. محیط ابر مبنی بر تقاضا بوده و کاربران می توانند استفاده از منابع را افزایش یا کاهش بدهند.

در واقع محیط ابر، پرداخت به اندازه استفاده می باشد. به اشتراک گذاری قدرت رایانشی مصرف شدنی در میان چند مستأجر می توانند باعث بهبود نرخ بهره وری گردد که دلیل آن نیز این است که با این روش دیگر سرور ها بی دلیل بیکار نمی مانند. یکی از دلایل این است که رایانه ها به میزان بیشتری استفاده می شوند، چون مشتریان رایانش ابری نیازی به محاسبه و تعیین حداکثری برای بار خود ندارند. قابلیت اطمینان (Reliability) و عملکرد سرویس های ابر به فاکتور های مختلفی مثل زمانبندی وظایف بستگی دارد. زمانبدی را می توان در سطح وظایف، سطح منابع یا سطح جریان کار انجام داد. در این مقاله ما عمدتا بر روی روش های زمانبندی وظایف متمرکز می شویم. کاربران درخواست های خود را به مراکز داده برای اجرای کارها که وظیفه نام دارد می فرستند. یک وظیفه، یک قطعه کوچکی از کار است که می بایست در یک دوره زمانی مشخص اجرا گردد. زمانبند وظایف، وظایف فراهم شده به وسیله کاربران ابر را به منابع در دسترس ابر توزیع می کند.

مقاله های مرجع:

1. A combinatorial double auction resource allocation model in cloud computing
2. A low-level resource allocation in an agent-based Cloud Computing platform
3. Modified Round Robin Algorithm for Resource Allocation